مفاهیم اولیه:
راهکارهای مجازی سازی و محاسبات ابری دو مفهوم مشابه هستند که حول محور ایجاد محیط‌های کاربری از منابع انتزاعی می‌چرخند. با این حال، تفاوت مجازی سازی و رایانش ابری را می‌توان با درک بهتر مفهوم و عملکرد هر یک از آنها به خوبی فهمید. مجازی سازی به تکنولوژی گفته می‌شود که به کمک آن می‌توان از منابع فیزیکی وجود بیشترین استفاده را کرد. به کمک این فناوری می‌توان منابع سخت افزاری یک کامپیوتر قدرتمند (سرور) را به بخش‌های کوچکتری تقسیم کرد. به طوری که هر بخش خود به صورت مستقل از سایر بخش‌ها قابل کنترل و بهره‌برداری است. در مجازی سازی سرورها منابع سخت افزاری مانند رم، سی پی یو، هارد دیسک و… همگی به بخش‌های کوچکتری تقسیم می‌شود به طوری که یک نمونه کوچک از نمونه اولیه را داشته باشیم. به عبارتی زمانی که یک سرور را مجازی سازی کنیم به این معنا است که آن را به چند نمونه کوچکتر تقسیم کرده‌ایم. از طرفی، رایانش ابری فضایی است که در آن امکان انتزاع، ترکیب و به اشتراک‌گذاری منابع مجازی در یک شبکه فراهم می‌شود. رایانش ابری از نرم‌افزارها، سخت‌افزارها و منابع شبکه‌ها تشکیل شده‌اند که افراد و سازمان‌ها می‌توانند از طریق اینترنت به آنها دسترسی داشته باشند. رایانش ابری شامل سه مدل اصلی است: مدل زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS)، پلتفرم به عنوان سرویس (PaaS) و نرم‌افزار به عنوان سرویس (SaaS).
در مجازی‌سازی، هر ماشین مجازی به عنوان یک سیستم جداگانه و مستقل وجود خواهد داشت، بنابراین نیازی به جداسازی کلاینت‌ها برای اهداف امنیتی یا پایداری نیست. بنابراین حتی اگر یک کاربر کل سیستم خود را خراب کند، هیچ آسیبی به سیستم‌های خارج از آن ماشین مجازی وارد نمی‌شود.در مقالات مختلف، مسائل مدل‌های ارائه سرویس ابری و مسائل مختلف امنیتی مواجه در محاسبات ابری مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
انواع راهکارهای مجازی سازی
۱. مجازی سازی سرور: در این روش، یک سرور فیزیکی به چندین سرور مجازی تقسیم می‌شود. این روش به شما اجازه می‌دهد تا از منابع سخت افزاری به بهترین شکل ممکن استفاده کنید.
۲. مجازی سازی شبکه: در این روش، شبکه فیزیکی به چندین شبکه مجازی تقسیم می‌شود. این روش به شما اجازه می‌دهد تا شبکه‌های مجازی مستقل را برای بخش‌های مختلف سازمان خود ایجاد کنید
۳. مجازی سازی ذخیره سازی: در این روش، ذخیره سازی فیزیکی به چندین ذخیره سازی مجازی تقسیم می‌شود. این روش به شما اجازه می‌دهد تا از فضای ذخیره‌سازی به بهترین شکل ممکن استفاده کنید.
۴. مجازی سازی دسکتاپ: در این روش، دسکتاپ فیزیکی به چندین دسکتاپ مجازی تقسیم می‌شود. این روش به شما اجازه می‌دهد تا به کاربران خود دسترسی به دسکتاپ‌های مجازی از راه دور بدهید.
۵. مجازی سازی برنامه: در این روش، برنامه‌های فیزیکی به چندین برنامه مجازی تقسیم می‌شود. این روش به شما اجازه می‌دهد تا برنامه‌های مختلف را بر روی یک سیستم مجازی اجرا کنید.۶. مجازی سازی دیتابیس: در این روش، دیتابیس فیزیکی به چندین دیتابیس مجازی تقسیم می‌شود. این روش به شما اجازه می‌دهد تا دیتابیس‌های مختلف را بر روی یک سیستم مجازی اجرا کنید.